انتخاب زیستگاه تابستانه و پاییزه آهوی ایرانی (gazella subgutrrosa) براساس جوامع گیاهی (مطالعه موردی: دشت کالمند استان یزد)

زیستگاه به عنوان یکی از مهمترین فاکتورها در حفاظت از گونه ها مطرح است. تعیین وضعیت پراکنش گونه های حیات وحش و انتخاب زیستگاه های تحت اشغال آنها از اهمیت به سزایی در مدیریت حیات وحش و زیستگاه ها برخوردار می باشد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی انتخاب زیستگاه آهوی ایرانی واقع در منطقه حفاظت شده کالمند می باشد. نمونه برداری از هر تیپ زیستگاهی در دو فصل تابستان و پاییز با استفاده از ترانسکت های دائمی تصادفی به طول 200 متر و عرض 2 متر و با دو تکرار طی پنج بازدید انجام گرفت. در امتداد ترانسکت ها هر جا به گروه سرگین برخورد می شد، یک پلات به ابعاد 10 در 10 متر به مرکزیت توده سرگین مستقر و متغیرهای زیستگاهی مورد نظر اندازه گیری و برای پایش  دوباره، سرگین ها پاک شدند. هر 45 روز یک بار ترانسکتها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین سه جامعه گیاهی از لحاظ تراکم گروه سرگین تفاوت معنی­داری وجود دارد. بیشترین و کمترین استفاده آهو به ترتیب از جامعه درمنه-کاهوی وحشی و درمنه بود، اما بین جامعه درمنه و درمنه-علف شور از لحاظ استفاده از زیستگاه اختلاف معنی داری وجود نداشت. جامعه درمنه-کاهوی وحشی کمترین فاصله را تا نزدیکترین پاسگاه و جامعه درمنه-شور کمترین فاصله را تا نزدیکترین منابع آبی و جاده داشت. همچنین جامعه درمنه کمترین فاصله را تا نزدیکترین مزرعه دارا بود. از نظر تراکم گروه های سرگین در جوامع گیاهی بین دو فصل اختلاف معنی­داری وجود نداشت. به نظر می رسد جامعه درمنه-کاهوی وحشی، پناه (به خاطر حضور گونه گون به عنوان گونه همراه در این جامعه)، ایمنی (به خاطر نزدیکی به پاسگاه محیط بانی) و منابع آب و غذای بیشتر (به خاطر وجود گونه های درمنه وگون) را در مقایسه با دو جامعه دیگر برای آهوی ایرانی فراهم می کند.